คิดอย่างบัณฑิต โดย บัณฑิต ดาแว่น (27 มกราคม 2552)The Exit…ทางออกของชีวิต
นับตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาในรั้วเขียว-ทอง มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช (มสธ.)ก็มีความตั้งใจแน่วแน่เสมอว่าต้องหาทางออก(จบ)จากสถาบันแห่งนี้ให้ได้ และเมื่อมาถึงวันนี้ที่รอคอย ทุกวินาทีในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรเป็นช่วงเวลาที่มีความยินดี ความภาคภูมิใจ ความหวังใจในอนาคตที่สดใสมากยิ่งขึ้น รู้สึกว่านี่คือรางวัลแห่งความอดทน ความพากเพียรพยายาม ความมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลาแห่งการศึกษาค้นคว้ากว่าสองปีตามหลักสูตรมหาบัณฑิต ย้อนกลับไปนึกภาพตัวเองที่นั่งเอนหลังอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ และหน้าจอคอมพิวเตอร์หลังเลิกงานประมาณสองทุ่มถึงสี่หรือห้าทุ่มบางครั้งเลยเที่ยงคืน เป็นเวลาสามถึงสี่วันต่อสัปดาห์ แม้จะต้องรับผิดชอบหน้าที่ในงานประจำอย่างเต็มที่ ต้องเดินทางหลายร้อยกิโลไปตามจังหวัดต่าง ๆ แต่ก็ไม่ทำให้เป้าหมายสำคัญขาดหายไป
นอกจากเรื่องการมีเป้าหมาย ใจแน่วแน่ และวินัยในชีวิตแล้วปัจจัยสำคัญที่ทำให้ประสบความสำเร็จในการศึกษาครั้งนี้อีกเรื่องคือ การที่สามารถนำเอาความรู้จากการศึกษาไปประยุกต์ใช้กับงานที่ทำได้อย่างเหมาะสม ผมเชื่อว่าเป็นการทรงนำของพระเจ้าที่ทำให้ทุกเทอมมีงานหรือโครงการที่เปิดโอกาสให้ผมนำเรื่องนั้นไปใช้ได้อย่างน่าอัศจรรย์ ซึ่งการทำแบบนี้ทำให้จดจำ เข้าใจและอธิบายในการตอบคำถามข้อสอบได้โดยไม่ยากนัก บางคนอาจจะบอกว่าก็เพราะคนเรามีโอกาสไม่เท่ากันนี่ ! ...ใช่ ! ผมเห็นด้วย แต่สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ นอกจากที่เราต้องรู้จักการฉวยโอกาสในสิ่งที่ดีแล้วเรายังต้องรู้จักการสร้างโอกาสให้กับตนเองและใช้โอกาสนั้นอย่างมีคุณภาพด้วยจึงจะมีวันแห่งความสำเร็จตามมาได้
เมื่อคุณตัดสินใจเดินเข้ามาสู่ระบบการศึกษาทางไกลของ (มสธ.) มหาวิทยาลัยแห่งนี้แล้ว สิ่งที่ต้องทำให้ได้คือ การหาทางออก (Exit)ให้เจอ หลายคนเผลอไปออกตรงทางเข้า (Entrance) ทั้ง ๆ ที่เขามีป้ายห้าม และมีป้ายชี้ทางออกอย่างชัดเจน น่าเสียดายหลายคนที่สมัครเข้ามาแต่ยังไม่ทันเข้าสู่กระบวนการอย่างแท้จริงก็เดินกลับออกไปเสียก่อน ซึ่งเข้าใจว่าแต่ละคนล้วนมีเหตุผลให้กับตัวเองและคนอื่นอย่างสวยงามเสมอ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ทางออกที่ต้องการ เรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นเสมอในด้านอื่น ๆ ของชีวิตเรา เช่น บางคนที่เข้าทำงานแล้วแต่หาทางออกสู่ความสำเร็จไม่เจอ คนที่เข้าสู่เส้นทางการใช้ชีวิตคู่แต่ยังหาทางออกที่ลงตัวไปพบ ทำให้หลายคน หลายคู่เดินกลับออกไปตรงทางเข้าอย่างเสียใจ เศร้าใจ ทุกข์ใจและบางรายถึงขั้นขมขื่นใจ... อย่าให้เป็นเช่นนั้นเลย
ทางออกมีอยู่เสมอ เพียงแต่คุณจะค้นพบ และดำเนินตามขั้นตอนที่เตรียมไว้อย่างเหมาะสมหรือไม่เท่านั้นเอง เมื่อตัดสินใจเข้ามาแล้วก็พยายามหาทางออกให้เจอดีกว่า จะได้ร่วมแสดงความยินดี (Congratulation) อย่างภาคภูมิใจ ตกลงไหมครับ ?
“อย่าให้เราเมื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเกี่ยวเก็บในเวลาอันสมควร”
(Galatians 6:9)
